Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011

Σε βλεπω μερες τωρα..........


Ανημερα   σε  κρύψανε!!!!
--Σε  βλεπω   στην   Αλληλεγγυη,  στην  Κλιμακα,  στη   Δημαρχια. Καθαρο  περιποιημενο  μονο  που  εχεις   το  κεφαλι  σκυμμένο.  Εκει   γυρω   στα   70 -80   κατι   μου  θυμιζεις!!!!!
Καπου  σ'  εχω   συναντησει!!!!
Αρχικα   στη   δεκαετια   του   '30  ,στα   παραπηγματα   της  Καισαριανης   της   Κοκκινιας  στα   Πετραλωνα,  στην  Καλαμαρια  και  πριν  προλαβεις   ν'  αναστηθεις   σε   βρισκω  ΑΓΚΑΛΙΑ  ΜΕ  ΤΗΝ  ΕΞΟΡΙΣΤΗ   ΜΑΝΑ..
 ΑΛΛΟΤΕ   ΣΤΗΝ  ΑΝΑΦΗ 
ΔΕΚΑΕΤΙΑ   '30   ΑΛΛΟΤΕ   ΣΤΟ  ΤΡΙΚΕΡΙ  ΔΕΚΑΕΤΙΑ  '40




...........
παντα   πεινασμενο.......
-Σε   γνωριζω   απο  τον  ΛΟΥΝΤΕΜΗ  την  ΑΛΕΞΙΟΥ  την  ΠΑΙΖΗ........απο  τις   αφηγησεις   ανδρων   και   μανάδων........
--Σε   γνωριζω   απο  τους  αγωνες   του  '50....τοτε  που  η  παλη  για  το μεροκάματο  και  την  ασφαλιση  επιβραβευόταν   με  ταξιδι  ΑΝΑΨΥΧΗΣ  στα  νησια  του  Αιγαιου, τοτε  που  οι  ΔΟΣΊΛΟΓΟΙ  εκτιζαν  τα  νεα  ΤΖΑΚΙΑ!!!!
--Σε  ειδα  με  την  ΚΑΡΟ  ΠΕΤΣΕΤΑ [ Ψωμι -ελια- ρεγκα ] να  χτιζεις  την  κατεστραμενη  Ελλαδα  και  να  σακατευεσαι  στην  οικοδομη, ν'  αφηνεις  τον  ξεχασμενο  καμπο  και  τα  αγονα  βραχια  για  μια  θεση  στον  ηλιο  της  μεγαλης   πολης,  με  τον  ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΑ  να  παρακολουθει  τα  βηματα  σου.
--Εκτισες  το  πρωτο  δωματιο  στις  παρυφές  των  πολεων , ως  παρίας , παντρευτηκες   εκανες  παιδια........πληρωνες  την  ασφαλεια  σου  για  τα  γεραματα.
Μονο  που  τα  χρηματα  σου, ο κοπος  σου  γινοταν  ΠΑΓΩΜΕΝΕΣ  ΠΙΣΤΩΣΕΙΣ  για  τους  ΚΡΑΤΙΚΟΔΙΑΙΤΟΥΣ  ΕΛΛΗΝΕΣ  ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΥΣ  ''ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ''
-Περιμενες  να  βγεις  στη  ΣΥΝΤΑΞΗ  να  ξαποστασεις  περηφανος  με ασπρα  μαλλια.
--Σε  ΚΟΡΟΙΔΕΨΑΝ  μονο  που  τουτη  την  φορα, σε  ΚΟΡΟΙΔΕΨΑΝ  κατι  55αρηδες  σημερινοι,  καποια  ΤΣΟΓΛΑΝΙΑ  ΤΟΥ  ΚΕΡΑΤΑ, που  τους  ειπαν  μικρομεσαιους,  για  να  γινουν  δυναστες  και  να  σου  ζητουν  να  ΠΕΘΑΝΕΙΣ  οσο  γρηγοροτερα  γινεται  για  το  καλο  της  ΠΑΤΡΙΔΑΣ!!!!!
--Καπου  καποτε  διασταυρωθηκαν  οι  δρομοι  μας, τα  βλεμματα  μας,  σε ξερω  χωρις  να  με γνωριζεις , ανηκω  στη  ΓΕΝΙΑ  που  εξεθρεψε  τα  ΤΣΟΓΛΑΝΙΑ  !!!!! ΕΠΡΕΠΕ  ΝΑ  ΚΑΝΩ  ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ!!!!.

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

Εστω κι αν ειναι παραμυθι αξιζει τον κοπο.

 Αλλωστε   τα  παραμυθια  χρειαζονται  οσο τιποτε  αλλο  στους  χαλεπους  καιρους.
Παραμυθια   που  συντελούν στην  αναταση  του  πνευματος.
και   αχι  στην  ''ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ''
ΕΙΡΕΣΙΩΝΗ ( Κότινος), ο πρόγονος του Χριστουγεννιάτικου Δέντρου

Η Ειρεσιώνη (από το είρος = έριον, μαλλίον) είναι κλάδος αγριελιάς (κότινος) στολισμένος με γιρλάντες από μαλλί λευκό και κόκκινο και τους πρώτους φθινοπωρινούς καρπούς (σύκα, καρύδια, αμύγδαλα, κάστανα, δημητριακά, κ.λ.π., εκτός του μήλου και του αχλαδιού). Ήταν έκφραση ευχαριστίας για την γονιμότητα του λήξαντος έτους και παράκληση συνεχίσεως της γονιμότητας και ευφορίας και κατά το επόμενο έτος και ήταν αφιερωμένη στην Αθηνά, τον Απόλλωνα και τις Ώρες (Ευνομία, Δίκη, Ειρήνη). Την εβδόμη ημέρα του μηνός Πυανεψιώνος (22 Σεπτεμβρίου – 20 Οκτωβρίου), παιδιά των οποίων και οι δύο γονείς ζούσαν ,περιέφεραν την Ειρεσιώνη στους δρόμους της πόλης των Αθηνών τραγουδώντας τις καλένδες (κάλαντα) από σπίτι σε σπίτι, παίρνοντας το φιλοδώρημά τους από τον νοικοκύρη ή την κυρά και όταν έφθαναν στο σπίτι τους κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την εξώπορτά τους, όπου έμενε εκεί μέχρι την ιδία ημέρα του νέου έτους, οπότε, αφού τοποθετούσαν την νέα, κατέβαζαν την παλιά και την έκαιγαν. Άλλα παιδιά κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την θύρα του Ιερού του Απόλλωνος.

Ιδού ένα απόσπασμα από τα κάλαντα: Η Ειρεσιώνη φέρνει κάθε τι καλό, σύκα και αφράτα ψωμάκια που μας τρέφουν και μέλι γλυκό και λάδι απαλό και ξέχειλους κύλικες με καλό κρασί για να μεθύσει και να κοιμηθεί. «Τα κλαδιά των δέντρων τα στόλιζαν με άνθη, ταινίες (κορδέλες), έρια (μαλλιά) και μικράς σφαίρας εκ μετάλλου, που παρίσταναν τους πλανήτας, τον Ήλιον και την Σελήνην.» Εκτός από τα κλαδιά της ελιάς, περιέφεραν επίσης και κλαδιά Δάφνης προς τιμήν του Απόλλωνος στα Θαργήλια, εορτή που ετελείτο την Άνοιξη (27 Απριλίου – 26 Μαΐου), όπου πάλι έκαιγαν την παλιά Ειρεσιώνη και κρεμούσαν την νέα έξω από τις πόρτες τους. Πρόγονος λοιπόν του Χριστουγεννιάτικου δέντρου είναι η Ειρεσιώνη , όπου μέσω αυτής μεταδόθηκε το έθιμο του στολισμένου δέντρου στους βόρειους λαούς από τους Έλληνες ταξιδευτές, οι οποίοι ελλείψεως ελαιοδένδρων, στόλιζαν κλαδιά από τα δέντρα που εφύοντο στον κάθε τόπο. Το έθιμο της Ειρεσιώνης καταδικάστηκε ως ειδωλολατρικό από το θεοκρατικό καθεστώς του Βυζαντίου και απαγορεύτηκε η τέλεσίς του. Αιώνες αργότερα το ίδιο έθιμο επανήλθε με την μορφή Χριστουγεννιάτικου και Πρωτοχρονιάτικου δένδρου από τους Βαυαρούς που συνόδεψαν τον Όθωνα στην Ελλάδα, ως δικό τους Χριστουγεννιάτικο έθιμο. Παρ’ όλα αυτά, το έθιμο της Ειρεσιώνης υπήρχε πάντα στην ιστορική μνήμη των Ελλήνων, γι αυτόν τον λόγο, το Χριστουγεννιάτικο δένδρο υιοθετήθηκε αμέσως.

(Πηγές : Λεξικό LIDDEL & SCOTT, Ιστορία του Ελληνικού Έθνους της ΕΚΔΟΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ, κ.ά.

Σημείωση : Κότινος = αγριελαία – κοτινάς είναι ο καρπός του κοτίνου.- Κότινος ή Ειρεσιώνη – Κλάδος ελαίας στολισμένος με τούφες λευκού ερίου (μαλλιού) που έδιναν ακριβώς την εντύπωση του «βάμβακος». «Είρια από ξύλου», «δενδρόμαλλον».- Cotton ή coton διεθνώς σημαίνει το βαμβάκι, βαμβακερόν κ.λ.π.- Στην Γερμανική είναι Baum-Wolle .Δηλαδή «έριον δένδρου». Ο συνειρμός είναι εκ του Κοτίνου : «είρια από ξύλου».

Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

ΛΟΥΤΣΙΟ ΜΑΓΚΡΙ

To μεγαλύτερο αμάρτημά του ήταν που έφυγε με τέτοιο τρόπο

Εκτυπώσιμη μορφήSend to friendPDF version
lucio_magri_luciana_castellina.jpg


«Η παραβολή του Μπρεχτ, που διάλεξε για τίτλο του βιβλίου του ο Λούτσιο Μάγκρι, «Ο ράφτης της Ουλμ», ισχύει για τον κομμουνισμό: προς το παρόν δεν τα κατάφερε, αύριο όμως ίσως να τα καταφέρει. Στο παράρτημα αυτού του βιβλίου υπάρχει το κείμενο που είχε γράψει το 1988 ως πλατφόρμα για το 18ο Συνέδριο του ΙΚΚ, το οποίο, αν το διαβάσουμε και σήμερα, μετά από είκοσι χρόνια, μοιάζει να είναι στρατηγικό κείμενο εξαιρετικά επίκαιρο». Λουτσιάνα Καστελίνα
Της Λουτσιάνα Καστελίνα
Δεν μου είναι εύκολο να γράψω για το θάνατο του Λούτσιο Μάγκρι. Εκτός από το ότι μοιραστήκαμε μισό αιώνα πολιτικού αγώνα, υπήρξαμε και σύντροφοι στη ζωή, έστω και σε πολύ παρελθόντα χρόνο.  Μολαταύτα γράφω, υποχωρώντας στο αίτημα των συντρόφων της εφημερίδας, γιατί ο Λούτσιο ήταν πλέον εκτός δημόσιας πολιτικής ζωής εδώ και πάρα πολλά χρόνια και πολλοί με ρωτούσαν τι έκανε, πού βρισκόταν.
Σε μια εποχή κατά την οποία όλη η πολιτική είναι εικόνα, εκείνος είχε χάσει ορατότητα: επειδή είχε αρνηθεί να επανεκλεγεί βουλευτής ήδη από το ‘94, δεν έγραφε πια στις εφημερίδες, μόνο σπάνια δεχόταν την πρόσκληση να συμμετάσχει σε κάποια πρωτοβουλία.  Οι νεότεροι, αυτοί που γεννήθηκαν όταν το ΙΚΚ διαλυόταν και το Pdup (Κόμμα Προλεταριακής Ενότητας) είχε ήδη δώσει ένα τέλος στην ιστορία του, ίσως να μην είχαν καν ακούσει γι’ αυτόν, αν δεν τον ανέφεραν οι πατεράδες τους που ανήκαν στη γενιά του ’68.
Σιωπηλός, αλλά όχι αμέτοχος
Γι’ αυτό θα ήθελα να μιλήσω προπαντός σ’ αυτούς που δεν τον γνώρισαν, ή δεν τον γνώρισαν καλά. Δεν ήταν αμέτοχος, ο Λούτσιο, ούτε τώρα, κάθε άλλο. Στο μεταξύ υπάρχουν τα πιο πρόσφατα χρόνια, τότε που δημοσιεύτηκε η δεύτερη σειρά του περιοδικού «Μανιφέστο», που έγινε μαζί με την ομάδα που είχε φτιάξει το πρώτο και με μερικούς συντρόφους που τότε είχαν παραμείνει στο ΙΚΚ, ανάμεσά τους τον Ινγκράο και τον Τορτορέλα. Κράτησε πέντε χρόνια από το 1999 ως το 2003, και μετά, για πολλούς λόγους, σταμάτησε. Κρίμα, γιατί σας καλώ να το ξαναδιαβάσετε, είναι γεμάτο με πολύ ενδιαφέροντα γραπτά του Λούτσιο και άλλων συντρόφων. Μέχρι πριν λίγο καιρό ήταν αναγνώσιμο στο αρχείο της ιστοσελίδας του «Μανιφέστο», νομίζω ότι υπάρχει ακόμη.
Από τότε ο Λούτσιο ασχολήθηκε με το βιβλίο που δημοσιεύτηκε πριν δυο χρόνια, που τώρα υπάρχει σε οικονομική έκδοση και έχει μεταφραστεί στην Αγγλία, στην Ισπανία, στην Αργεντινή και τώρα μεταφράζεται στη Βραζιλία. Μια μεγάλη δουλειά, όχι μια αυτοβιογραφία, αλλά μια εμπεριστατωμένη έρευνα για τον ιταλικό κομμουνισμό από την οπτική του διεθνούς πλαισίου, ένας προσεκτικός στοχασμός, ίσως ο μοναδικός που υπήρξε για το μεγαλύτερο κομμουνιστικό κόμμα της Δύσης, για τα αίτια της επιτυχίας του και για τα αίτια που το οδήγησαν στην εξαφάνιση. Δεν λείπει –και το γεγονός ότι δεν έπαυε να αναρωτιέται για την ίδια του τη δράση, ήταν ένα προτέρημα του Λούτσιο– και ένας κριτικός στοχασμός για κάποιες δικές μας απλοποιήσεις, της ομάδας «Μανιφέστο», μόλο που δεν αναφέρεται άμεσα σ’ αυτή την εμπειρία.  Το βιβλίο ονομάζεται «Ο ράφτης της Ουλμ», τίτλος μιας παραβολής του Μπρεχτ: ο ράφτης έλεγε ότι ο άνθρωπος θα πετούσε, ο επίσκοπος πρίγκιπας δεν το πίστευε, και, τέλος, επειδή είχε βαρεθεί την επιμονή του, του είπε «δοκίμασε, πήγαινε στο καμπαναριό και πέσε». Ο ράφτης έπεσε και τσακίστηκε. Όμως ποιος είχε δίκιο;  Γιατί είναι αλήθεια ότι τότε ο ράφτης δεν κατάφερε να πετάξει, αργότερα όμως ο άνθρωπος πέταξε. Η παραβολή ισχύει για τον κομμουνισμό: προς το παρόν δεν τα κατάφερε, αύριο όμως ίσως να τα καταφέρει.

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

Τέλος ημερολογιακής εποχής ήταν τελικά η ...συντέλεια!


!

«Tέλος εποχής» και σε καμία περίπτωση το «τέλος του κόσμου» σηματοδοτεί το 2012 κατά τους Μάγιας, σύμφωνα με νέες μελέτες ερευνητών. Οι επιστήμονες «ξαναδιάβασαν» την «προφητεία» που εδώ και χρόνια έχει ξεσηκώσει θύελλα εκτιμήσεων και... αποκωδικοποιήσεων και κατέληξαν στο ότι οι Μάγιας μιλούσαν για το τέλος μιας εποχής –σύμφωνα με το ημερολόγιό τους- και όχι για το τέλος του κόσμου.
Αυτά γίνονται μόνο στο... σινεμά (στιγμιότυπο από το "2012" του Ρ. Έμεριχ) Αυτά γίνονται μόνο στο... σινεμά (στιγμιότυπο από το "2012" του Ρ. Έμεριχ) Η «συντέλεια» που θα ερχόταν τον Δεκέμβριο του 2012, τελικά δεν θα έρθει, αλλά φαίνεται πως οι Μάγιας είχαν απόλυτο δίκιο ως προς το «προφητικό» της υπόθεσης: ήδη έχει ξεκινήσει το τέλος μιας εποχής έτσι όπως την ξέραμε, δεδομένης της πρωτοφανούς παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και αστάθειας που πλήττει τον πλανήτη.
Ο Σβεν Γκρόνεμεγιερ, που ερευνά τα «μυστικά» και τους κώδικες των Μάγιας κάνει λόγο για  στο τέλος ημερολογιακής εποχής διάρκειας μάλιστα 400 χρόνων, και όχι για την ...τρομακτική Αποκάλυψη που θα κατέστρεφε ολόκληρο του κόσμο.
Ο Γκρόνεμεγιερ προσθέτει ότι η συγκεκριμένη ημερομηνία σημαίνει την «αντανάκλαση της ημέρας της δημιουργίας», κάτι που σήμαινε οτι τότε θα επέστρεφε ο Μπόλον Γιόκτε, θεός της δημιουργίας και του πολέμου, ένας από τους θεούς των Μάγιας.
Στο ίδιο πνεύμα, και εντελώς αντιδιαμετρικά από την καταστροφολογία της «προφητείας» το Εθνικό Ινστιτούτο Ανθρωπολογίας και Ιστορίας του Μεξικού ανέφερε πως κάθε συσχέτιση των κωδικών των Μάγιας με την συντέλεια του κόσμου είναι ανεδαφική και ότι αποτελούν παρερμηνείες των δυτικών. Μάλιστα, το Ινστιτούτο λέει ότι σε μόνο 2 από τα συνολικά  15.000 καταγεγραμμένα κείμενα των Μάγιας υπάρχει αναφορά στην ημερομηνία 2012 και πουθενά δεν γίνεται λόγος για ...καταστροφή του κόσμου.  «Η δυτική μεσσιανική σκέψη έχει διαστρεβλώσει την κοσμοθεωρία των Μάγια» τονίζει μάλιστα ανακοίνωση που εξέδωσε το Ινστιτούτο.