ΤΟ ΑΥΓΟ ΕΣΠΑΣΕ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ

Τα «τάγματα ασφαλείας» ξανάρχονται

Αυτόκλητοι πολιτοφύλακες στρατολογούν και εκπαιδεύουν πολίτες με σκοπό να πάρουν τον νόμο στα χέρια τους για να αντιμετωπίσουν την αύξηση της εγκληματικότητας

Οι οργανωμένες επιχειρήσεις στρατολόγησης γίνονται μέσα από ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Εκεί δίνονται όλες οι πληροφορίες για τη στρατολόγηση μελών, ενώ επιχειρείται να δικαιολογηθούν οι ενέργειες αυτές λόγω της έκτακτης κατάστασης της χώρας

Τον νόμο στα χέρια τους επιχειρούν να πάρουν ομάδες αυτόκλητων πολιτοφυλάκων, η λειτουργία και ο σκοπός των οποίων θυμίζουν έντονα παραστρατιωτικές οργανώσεις. Οργανωμένες ομάδες που ρέπουν προς την ακροδεξιά στρατολογούν πολίτες και τους εκπαιδεύουν. Τα επικίνδυνα αυτά φαινόμενα εξαπλώνονται θυμίζοντας παλαιότερες εποχές.
Με καθαρή ακροδεξιά ρητορική τα μέλη των ομάδων αυτών επιχειρούν να εκμεταλλευθούν τα φαινόμενα εγκληματικότητας και να αναδείξουν τον δικό τους ρόλο ως «συμπαραστάτη» στα σώματα ασφαλείας και στις ένοπλες δυνάμεις. Ο εθνικιστικός λόγος κυριαρχεί, καθώς επισείεται ο κίνδυνος εξ Ανατολών, ενώ οι ομάδες αυτές παραπέμπουν σαφώς σε «τάγματα εφόδου».
Μια πλειάδα συνδεδεμένων ιστότοπων αναδεικνύουν τη σημασία που έχει η δημιουργία «πατριωτικής πολιτοφυλακής», με έναν όπως λένε αντικειμενικό στόχο, «να είναι έτοιμοι την κρίσιμη ώρα».

Τα κείμενα για την «πατριωτική πολιτοφυλακή» έχει αναρτήσει το «γεράκι του Αιγαίου» και προτρέπει κάθε πατριώτη να γίνει μέλος της οργάνωσης.

Η ομάδα αυτή έχει οργανώσει εδώ και πάρα πολύ καιρό «εκπαιδευτικές» ασκήσεις στα... βουνά ώστε οι «εθελοντές» να είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν την... ένοπλη εξέγερση και να παρέμβουν στο χάος που θα δημιουργηθεί. Οι οργανωμένες επιχειρήσεις στρατολόγησης «εθελοντών» γίνονται μέσα από social media, καθώς όχι μόνο δίνουν όλες τις πληροφορίες για τη στρατολόγηση μελών, αλλά επιχειρούν να δικαιολογήσουν τις ενέργειες αυτές λόγω της έκτακτης κατάστασης της χώρας

''.......τουλαχιστον μη την Εξευτελιζεις.''

Οι  δοξαστικοι  θα  περισσεψουν......  ΕΠΏΝΥΜΟΙ   θα  σπευσουν  να  υποδεχθουν  να φωτογραφηθουν ,με  τον
 ΑΞΙΈΠΑΙΝΟ  ΝΕΟ.
, θ'  ακουσθουν   χιλιοειπωμένοι
 Δεκαρικοι 
σε  μια περιοδο  που  προσφερεται  για

ΔΗΜΟΚΟΠΊΑ   και  ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ.

Την  ιδια  ωρα   το   βραβειο  του  ΣΠΥΡΟΥ  ΛΟΥΗ   που  εφερε  την  αγνωστη  μεχρι  την  στιγμη  εκεινη  [1896]

  ΕΛΛΑΔΑ  

ΣΤΟ  ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ   ΤΟΥ  ΤΟΤΕ  ΓΝΩΣΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

     ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ  που    ΠΕΡΗΦΑΝΑ    ΔΙΑΤΗΡΟΥΣΑΝ   ΤΡΕΙΣ  ΓΕΝΙΕΣ   .
 Χρειασθηκαν  τρια  Χρονια  Κρατικης   Αναλγησιας  εν  μεσω
''ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ''

Η   περηφανια   να  περιφερεται  ,να  συρεται  στις  γειτονιες   του  ''Αλ..Χαλιλη''

....................................................................................................................................................................

Για  τις  Υπηρεσιες  του  Ανυπαρκτου  χρονια  τωρα  Υπ.  Πολιτισμου δεν αποτελεί κειμήλιο και δεν τους ενδιαφέρει!!!!!

«Δεν αποτελεί κειμήλιο το κύπελλο. Δεν βρίσκεται πουθενά καταγεγραμμένο στα κειμήλια, οπότε μπορείτε να το πουλήσετε όπου θέλετε».!!!!!!!

Αυτή ήταν η απάντηση που έδωσε το υπουργείο Πολιτισμού, στις 8 Φεβρουαρίου 2012, στο τελευταίο κι «απελπισμένο αίτημα»!!!! του συνονόματου εγγονού του Σπύρου Λούη για τη διάσωση του πρώτου ΘΡΥΛΙΚΟΥ  ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ  κυπέλλου της Ελλάδας

ΣΚΑΣΤΕ  ΛΟΙΠΟΝ,   ΑΦΗΣΤΕ   ΗΣΥΧΟ  ΤΟ  ΠΑΛΙΚΑΡΙ  

κι  ακουστε  το  κατηγορο  του  ποιητη!!!
Σε  σας  απευθυνεται  καθως  τιποτα  δεν  αλλαξε  απο  κεινη  την  ημερα  που  δεν  σας  αντεξε!!!

Θάνατος είν' οι κάργες που χτυπιούνται
στους μαύρους τοίχους και στα κεραμίδια,
θάνατος οι γυναίκες που αγαπιούνται
καθώς να καθαρίζουνε κρεμμύδια.

Θάνατος οι λεροί, ασήμαντοι δρόμοι

με τα λαμπρά, μεγάλα ονόματά τους,

ο ελαιώνας, γύρω η θάλασσα, κι ακόμη ο ήλιος,

θάνατος μέσα στους θανάτους.

Θάνατος ο αστυνόμος που διπλώνει,

για να ζυγίσει, μιά "ελλιπή" μερίδα,

θάνατος τα ζουμπούλια στο μπαλκόνι

κι ο δάσκαλος με την εφημερίδα.

Βάσις, Φρουρά, Εξακονταρχία Πρεβέζης.

Την Κυριακή θ' ακούσουμε τη μπάντα.

Επήρα ένα βιβλιάριο Τραπέζης,

πρώτη κατάθεσις δραχμαί τριάντα.

Περπατώντας αργά στην προκυμαία,

"υπάρχω;" λες, κι ύστερα: "δεν υπάρχεις!"

Φτάνει το πλοίο. Υψωμένη σημαία.

Ίσως έρχεται ο κύριος Νομάρχης.

'Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους αυτούς,

ένας επέθαινε από αηδία...

Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους,

θα διασκεδάζαμε όλοι στη  κηδεια....